В гражданско-патриотическом воспитании ребенка огромную роль играет семья. Именно в семье зарождается чувство патриотизма. Семья — это маленькая страна, маленькая Родина. Любовь к Родине начинается с любви к отцу, маме, бабушке, деду, сестре, брату и другим близким людям. Вырастая, ребенок трансформирует любовь к семье в любовь к Родине, а ценности, заложенные в семье, формируют у него гражданско-патриотические чувства.

Высказывание Ф. Бекона «Любовь к Родине начинается с семьи» как нельзя лучше характеризует семью, ее важнейшую функцию – воспитание и развитие детей.

Воспитание — это подготовка младшего поколения к жизни в обществе. В процессе воспитания подрастающее поколение должно усвоить то, что уже накоплено обществом, то есть усвоить знания на достигнутом уровне их развития, овладеть определенными трудовыми умениями, усвоить нормы и опыт поведения в обществе и выработать определенную систему взглядов на жизнь.

Таким образом, можно сказать, что воспитание — это процесс передачи старшими поколениями общественно-исторического опыта новым поколениям с целью подготовки их к жизни и труду, необходимому для обеспечения дальнейшего развития общества.

Семья является ячейкой общества, в семье происходит социализация подрастающего поколения. Жизнь каждой семьи – это часть жизни страны. Первые уроки гражданственности дети получают в семье. Уважение в семье и школе достоинства ребёнка, отказ от командных форм общения с ним – важные условия воспитания гражданственности.

 «А что такое гражданин? Отечества достойный сын!» — писал великий русский поэт Николай Алексеевич Некрасов. Гражданин – это личность, нравственно свободная.

Гражданственность, патриотизм – это чувства неразрывной связи с Родиной, сознание ответственности за её безопасность и процветание. Воспитать гражданина и патриота – это значит подготовить растущего человека к участию в решении текущих и перспективных задач нашего государства, к управлению его делами, подготовить защитника страны.

Как я уже отмечала, всё начинается с семьи. Взаимоотношения в семье влияют на отношения в обществе и составляют основу гражданского поведения человека. Ребёнок видит, как строятся отношения между родителями и более старшим поколением — бабушек, дедушек. Он непроизвольно принимает эти установки. Неуважение к пожилым людям со стороны родителей пагубно повлияет на формирование его нравственных ценностей и непременно скажется на его отношении к своему Отечеству.

«Лучшее средство привить детям любовь к Отечеству состоит в том, чтобы эта любовь была у отцов», — писал французский философ Шарль Монтескье. Любовь к Родине начинается с любви к отцу, маме, бабушке, деду, сестре, брату и другим близким людям. Ценности, признанные в семье и усваиваемые ребенком с первых лет, имеют огромное значение для человека в любом возрасте. Только родители и старшие члены семьи на личном примере могут научить ребенка любить своих близких и уметь заботиться о них, привить трудолюбие, развить активную жизненную позицию, лидерские качества, способность брать ответственность на себя, сопереживать и сочувствовать, проявлять при необходимости настойчивость и твердость.

Известный советский педагог Василий Александрович Сухомлинский говорил: «Если ты с детства не научился смотреть в глаза матери и видеть в них тревогу или покой, мир и смятение, ты на всю жизнь останешься нравственным невеждой. Нравственное невежество приносит людям много горя, а обществу — вред».

Если в семье ребенок не научится с пониманием и любовью относиться к близким, а привыкнет следовать только своим прихотям и желаниям, если он с детства привыкнет только брать, но не научится отдавать, то в этом случае и речи не будет о формировании гражданства или патриотизма.

Патриотическое воспитание — это систематическая и целенаправленная деятельность органов государственной власти и организаций по формированию у граждан высокого патриотического сознания, чувства верности своему Отечеству, готовности к выполнению гражданского долга и конституционных обязанностей по защите интересов Родины.

Патриотическое воспитание направлено на формирование и развитие личности, обладающей качествами гражданина — патриота Родины и способной успешно выполнять гражданские обязанности в мирное и военное время.

Главное в воспитании юного гражданина — достижение душевого единения, нравственной связи родителей с ребенком. А для этого необходимо находить время для общения. В наше время, когда поток информации, получаемой ребёнком извне, трудно проконтролировать, приобретает наибольшее значение родительский авторитет, поэтому главным фактором успешного воспитания гражданина и патриота в семье является гражданское поведение, нравственная чистота, дела и поступки взрослых, которые окружают ребёнка.

Таким образом, гражданско-патриотическое воспитание подразумевает развитие высоких нравственных и моральных ценностей. Гражданин – это человек, который сочетает в себе развитую нравственную, правовую и политическую культуру, человек, который уважает права и свободы, традиции и культуру других людей, других народов, который проявляет национальную и религиозную терпимость. Такой человек, который, обладая всеми этими качествами, заботится о процветании Беларуси, думает не только о своём будущем, но и о будущем старшего поколения белорусов.

Поэтому кропотливые усилия родителей, а также педагогов и всего общества в воспитании ребенка, в целом обязательно приведут к формированию благородной личности, которая до самого конца будет осознавать свою причастность к судьбе Отечества.

Патриотизм — важное моральное качество, которое проявляется в любви к малой Родине и к стране в целом. Без патриотизма человек не будет уважать Родину, общество и своих близких людей.

Гражданско-патриотическое воспитание – это неустанная каждодневная деятельность всех, кто причастен к формированию национальных и общих моральных ценностей у молодого поколения. В первую очередь в этой роли выступает семья, а также школа и высшие учебные заведения.

От уровня гражданско-патриотического воспитания детей во многом зависит становление общества и правового государства в нашей стране.

Спустя десять – двадцать лет сегодняшние дети вырастут и станут руководителями производства и страны. От того, как они будут воспитаны, зависит – какой будет наша страна, родина. Поэтому сегодня мы должны воспитать патриотов, Граждан Беларуси с большой буквы!

Дзяржаўныя святы ў Беларусі ўстаноўлены ў адпаведнасці з Указам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 26 сакавіка 1998 г. нумар 157 "Аб дзяржаўных святах, святочных днях і памятных датах у Рэспубліцы Беларусь".

У Рэспубліцы Беларусь адзначаюцца наступныя дзяржаўныя святы:

Каляндарна-вытворчыя (земляробчыя, паляўнічыя, жывёлагадоўчыя, рыбалоўныя), сямейна-бытавыя (вясельныя, радзіныя, пахавальныя), грамадскія і царкоўныя – ўсе гэта абрады беларусаў.

Што і калі святкавалі нашыя продкі? Як прырода ўплывала на каляндарны год?

Святы – сукупнасць звычаяў і абрадаў. Яны узніклі ў першабытным грамадстве і былі звязаны з каляндарным (гуканне вясны, грамніцы) ці зямельнымі цыкламі. Падзяляюцца святы на рэлігійныя, сінкрэтычныя і безрэлігійныя.

Рэлігійныя святы –царкоўныя, у прыватнасці хрысціянскія (Раство Хрыстова). Сінкрэтычнымі святамі (мелі рэлігійныя і безрэлігійныя элементы) былі традыцыйныя каляндарная народныя святы (каляды, масленіца, купалле і інш.). Да безрэлігійнай часткі народных свят належылі шматлікія гульні, асабліва на каляды, масленіцу, купалле. У час народных свят спявалі народна-каляндарныя і сямейныя песні, выконвалі творы народнай харэаграфіі.

У народна-каляндарных святах, асабліва ў калядах, ёсць элемент Народнага тэатра, а рэлігійныя элементы звязаны са старажытна абрадавымі дзеяннямі. Значная частка рэлігійных элементаў з'явілася пад уплывам царквы, якая да народных свят прымыкоўвала хрысціянскія (да каляд раство Хрыстова, да валачобнага свята – Вялікдзень, да купалля – свята Іаана Прадцеча).

У другой палове 19 ст. – пачатку 20 ст. роля рэлігійных элементаў у народных святах паступова змяншалася. Некаторыя з іх, асабліва старыя абрадавыя дзеянні, сталі безрэлігійнымі тэатралізаванымі дзеяннямі, святочнай забавай. Большасць беларускіх абрадаў старажытнага паходжання ўзніклі на агульнай усходне-славянскай глебе.

Старажытная абраднасць ляжыць у аснове калядавання, масленіцы, шчадравання, абрадаў купальскай ночы. Многія абрады звязаны з культам продкаў (дзяды, радаўніца), расліннасці. Асаблівасць беларускіх абрадаў –– перапляценне ў іх аграрна-бытавых, язычніцкіх і хрысціянскіх элементаў.

Царква імкнулася забараніць народныя абрады або прыстасаваць іх да патрэб рэлігійнага культу, асобным абрадам вяселля, радзін, пахавання і інш. Надаць рэлігійны змест. Абрады ў аснове сваёй захавалі народную спецыфіку і нацыянальны каларыт, суправаджаемыя песнямі, танцамі, замовамі, карагодамі, пераапрананнямі (каза, жораў, дзед і інш.). У іх прысутнічаюць элементы тэатральнага дзеяння. 3 імі звязана сялянска-абрадавая паэзія. 3 цягам часу абрады страцілі першапачатковае значэнне, роля рэлігійных элементаў у іх паступова змяншалася, яны пераходзілі ў разрад гульняў, святочных забаў і захоўваліся пераважна на вёсцы.

Абрады зямельныя
Гэта цыкл замацаваных звычаямі ўмоўных сімвалічных дзеянняў, звязаных з працоўным годам земляроба. Узніклі зямельныя абрады ў першабытным грамадстве ў перыяд развіцця земляробства. Земляробчыя абрады прынята называць каляндарнымі.

Падзяляюцца яны на: зімовыя - звязаны са святкаваннем каляд, масленіцы, грамніц; веснавыя – гуканне вясны, першы выхад у поле; летнія – святкаванне купалля, зажынак, дажынак; восеньскія – звязаны са святкаваннем спаса, багача, пакроваў. Яны напоўнены песнямі, танцамі, жартамі. Многія элементы ў земляробчых абрадах страцілі ранейшае значэнне, бо менш звязаны з вытворчымі працэсамі. Элементы міфалогіі ператварыліся ў сімвалы, характэрныя для гульняў. Новы змест і новае афармленне набылі традыцыйныя народныя абрады пачатку і заканчэння веснавых палявых работ. На змену традыцыйнай Масленькі прыйшлі Свята зімы, Праводзіны зімы.

Масленка (Масленіца)
Гэта старажытнае свята, якое ўзнікла задоўга да хрысціянства і сімвалізавала сабою адраджэнне плодных сіл зямлі. Мяркуюць, што першапачаткова свята звязвалася з днём вясновага сонцазвароту, але з прыняццем хрысціянства яно стала адзначацца напярэдадні Вялікага паста – за восем тыдняў да Вялікадня. Свята працягваецца роўна тыдзень, і яшчэ завецца Сырным тыднем, або Сырніцай, таму што асноўнай ежай у гэтыя дні апроч рыбы, масла, малака і яек з’яўляецца сыр.

Стрэчанне, ці грамніцы – гуканне вясны
Старажытнае свята развітання з зімой і сустрэчы вясны. Яно традыцыйна суправаджаецца абрадавымі вясновымі песнямі, карагодамі. Людзі заклікаюць вясну хутчэй прыйсці, радуюцца першаму вясноваму сонцу. Гуканне вясны пачыналася 14 сакавіка (1 па старому стылю). У поўдзень моладзь збіралася гуртам і ішла за ваколіцу, на ўзвышша, спяваць.

Высокае месца выбіралі таму, што яно першае вызвалялася з-пад снегу. Хлопцы збіралі з усяе вескі розную старызну і зносілі іх у адно месца і распалівалі вогнішча. Вясна бачылася нашым продкам часам новага ўваскрэсення, святам пачатку новага года, лета. Нараджэнне новага магчыма толькі праз адміранне старога. Таму і ачышчалі хлопцы зямлю, а дзяўчаты поўнілі яе песнямі-гаканнямі. Абстрактнае для старажытных людзей паняцце надыходу вясны ўвасаблялася ў зразумелыя чалавечыя вобразы — прыгожую, квітнеючую дзяўчыну, з'яўленне якой звязвалі з прылетам птушак з выраю, і таму іх клікалі-гукалі.

Саракі

Свята прыпадае на 22 сакавіка. Яно адзначае дзень вясновага раўнадзенства. 3 гэтым святам канчаткова прыходзіць вясна.

Камаедзіца
Гэтае свята прыйшло з глыбокай старажытнасці. Адзначаецца перад Звеставаннем. На яго пакланяліся мядзведзю. Гэта беларускае народнае свята, звязанае з сустрэчай вясны. Лічыцца праявай татэмізму. Уключае ў сябе шэсце пераапранутых з удзелам мядзведзя і святочны абед, імітуюцца звычкі жывёлы. Назва свята паходзіць ад камоў – сушаны рэпнік, аўсяны кісель, якія лічыліся ласункам лясной істоты.

Вялікдзень

Гэтае свята лічыцца найвялікшым з каляндарных. Яно складае выключную адметнасць, самабытнасць беларускага абрадава-святочнага каляндара. Продкі сутракалі Новы год па сонечнаму календару. Святкавалася ў дзень вяснавога раўнадзенства. Потым стала перасоўным ад 4 красавіка да 8 мая. Апошняй нядзеляй перад святам была Вербная нядзеля. У царкву заносілі галінкі вярбы, якія асвяшчалі святой вадой. Потым прынасілі дамоў і з'ядалі па аднаму пухірку, каб абараніцца ад маланкі, а рэшткі вярбы захоўвалі да наступнай Вербніцы.

Наўскі Вялікдзень
Адзначаўся ў чысты чацвер, як частка агульнакаляндарнай традыцыі ўшанавання дзядоў. Гэтае свята больш вядома пад назвай Радаўніца – свята ўшанавання памерлых.

Юр‘я
Свята адзначалася 5 траўня. На ім ушаноўвалі сімвал парадку, вясны, росквіту прыроды. На лузе дзяўчаты выбіралі самую прыгожую, апраналі русалкай, вадзілі вакол яе карагоды і спявалі. Вось адна з прыкмет на Юр'я: «Як дождж на Юр'я, то будзе хлеб у дурня».

Пахаванне стралы
У аснове гэтага свята ляжыць ахоўная магія ад маланкі. Цягнецца ад Вялікадня да Ушесця. На гэтае свята водзяць песні, карагоды, якія абараняюць ад маланкі.

Зялёныя святкі
Свята найвышэйшага росквіту прыроды. Вядома пад назвай Сёмухі, Тройцы. Святкуецца гэтае свята на семым і восьмым тыдні пасля Вялікадня. Гэтае свята з'яўляецца гімнам маці-прыродзе.

Купалле
Святкуецца з 6 на 7 ліпеня. Гэтае свята насычана прыгожымі паганскімі звычаямі і святкуецца ў гонар летняга сонцазвароту. Сутнасць гэтага свята засталася некранутай да нашых дзён. Увасабленнем былі ачышчальныя вогнішчы, ачалавечаны вобраз жанчыны Купалы і нават яго дачкі.

Жніво
Гэтае свята з'яўляецца самым працяглым комплексам рытуалаў. Пачынала святкавацца ад 12 ліпеня да 27 верасня. Жніўныя абрады складалі аснову самай цяжкай працоўнай дзеі.

Пакровы
Адзначаліся ад 14 кастрычніка да 27 кастрычніка. На гэтае свята размяркоўваліся дні паміж дзяўчатамі, а 27 кастрычніка па надвор'ю меркавалі аб характары будучай жонкі, і называлі гэты час Дзявочым летам. На гэтае свята ў прыродзе адбываўся пераломны момант ад лета да зімы. «Прыйшла Пакрова і пытае, ці да зімы гатова». Пачынаючы з гэтага дня моладзь пачынала збірацца на вячоркі, а хатнія справы спраўляліся з песнямі.

Дзяды
Кожны дзень тыдня меў сваё значэнне. Так, субота мела быць днём ушанавання дзядоў, усіх памерлых. У гэты дзень кожны павінен быў успомніць лепшыя рысы прашчураў, аддаць ім належную павагу.

Зімовыя святкі

Пачыналіся пасля поснай куцці (6 студзеня) і завяршаліся да Вадахрышча (19 студзеня). На гэтае свята адбываліся сапраўдныя тэатралізаваныя відовішча. Пачыналіся зімовыя святкі з Каляд (7 студзеня), якія былі ў гонар зімоваго сонцазвароту і каляднага месаеду пасля Піліпаўскага паста. На гэты паганскі абрад наслаівалася хрысціянскае свята нараджэнне Хрыстова – свята Каляды. Неад'емным рытуалам з'яўляецца ўшанаванне продкаў-дзядоў. Гэтаму прысвячалі тры ўрачыста-шанавальныя куцці:  перадкалядная посная, багатая – шчодрая, і вадзяная.

Воспитать гражданина – значит подготовить человека к участию в решении текущих и перспективных задач нашего общества и государства, к выполнению функций хозяина и труженика, защитника Родины и семьянина, к участию в сознательной и активной деятельности. 
Важнейшим показателем сформированности у детей гражданственности и патриотизма является знание государственной символики Республики Беларусь, понимание её роли и значения как концентрированного выражения идеологии государства.

Добр

Добры дзень, паважаныя бацькі. Сёння хочацца павясці з вамі  размову пра тое, як вучыць дзяцей паводзіць сябе пры гучанні Дзяржаўнага гімна. Але давайце спачатку пазнаёмімся з гісторыяй гімна.

Дзяржаўны гімн — гэта самы хвалюючы кожнае сэрца сімвал краіны, узвышаная песня пра народ. Мелодыя простая, добра запамінаецца.

Яшчэ ў старажытныя часы людзі, ахопленыя агульным пачуццём радасці, — падчас вялікіх святаў, перамог над ворагам ці пры пазбаўленні ад якой-небудзь павальнай хваробы, засухі, паводкі і пажараў, заканчэння сонечнага зацьмення — спявалі агульную песню ці, можа быць, малітву.

Гэтую ж песню яны спявалі, калі выпраўляліся ў паход на ворага, і песня яднала іх агульнай надзеяй і верай у сілы народа.

Прататыпам сучаснага гімна быў гімн Беларускай ССР.

Паэт Уладзімір Іванавіч Карызна (1938), лірык і песеннік, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі, атрымаў перамогу ў конкурсе: ягонаму тэксту гімна, у якім выкарыставаны фрагменты ранейшага тэксту гімна, напісанага Міхасём Мікалаевічам Клімковічам (1899—1954), журы аддало перавагу.

Словы гімна павінен ведаць кожны змалку.

У Палажэнні аб Дзяржаўным гімне Рэспублікі Беларусь гаворыцца, што гімн з’яўляецца сімвалам дзяржаўнага суверэнітэту і выконваецца ў аркестравым, харавым, аркестрава-харавым ці ў іншым вакальным ці інструментальным варыянце.

Дзяржаўны гімн выконваецца ў адпаведнасці з зацверджаным тэкстам і музыкальнай рэдакцыяй (нотамі) пры ўступленні Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь на пасаду — пасля прынясення ім прысягі, пры адкрыцці і закрыцці сесій палат Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь, пры сустрэчах і праводзінах афіцыйных дэлегацый замежных краін, пры ўшанаванні нашых спартсменаў-пераможцаў, у тым ліку і за мяжой, пры правядзенні воінскіх рытуалаў, а таксама з нагоды разнастайных урачыстасцей, прысвечаных дзяржаўным святам.

I калі гучыць галоўная песня краіны, слухаць яе трэба стоячы, прычым мужчыны абавязаны зняць галаўны ўбор. У вакальна-харавым варыянце выконвання неабходна праслухаць гімн ад пачатку да канца: усе тры куплеты. У аркестровым выкананні дапускаецца праслухванне толькі часткі гімна – адзін куплет і прыпеў. Пасля праслухвання не трэба пляскаць у далоні. Можна спакойна прысесці.

Няхай лунаюць над намі нашы слаўныя сцягі! Няхай асвятляе наш шлях Дзяржаўны герб краіны! Няхай гучаць заклікальныя словы і ўрачыстая музыка нашага велічнага гімна!

Мы, беларусы – мірныя людзі,

Сэрцам адданыя роднай зямлі,

Шчыра сябруем, сілы гартуем

Мы ў працавітай, вольнай сям’і.

Слаўся, зямлі нашай светлае імя,

Слаўся, народаў братэрскі саюз!

Наша любімая маці-Радзіма,

Вечна жыві і квітней, Беларусь!

Разам з братамі мужна вякамі

Мы баранілі родны парог,

У бітвах за волю, бітвах за долю

Свой здабывалі сцяг перамог!

Слаўся, зямлі нашай светлае імя,

Слаўся, народаў братэрскі саюз!

Наша любімая маці-Радзіма,

Вечна жыві і квітней, Беларусь!

Дружба народаў – сіла народаў –

Наш запаветны, сонечны шлях.

Горда ж узвіся ў ясныя высі,

Сцяг пераможны – радасці сцяг!

Слаўся, зямлі нашай светлае імя,

Слаўся, народаў братэрскі саюз!

Наша любімая маці-Радзіма,

Вечна жыві і квітней, Беларусь!

Дошкольный возраст, один из важнейших периодов становления личности ребенка, именно в этом возрасте закладываются основные черты характера человека, формируются первичные впечатления о родном крае, морально-патриотические чувства. 

Поэтому перед нами, взрослыми, стоит ряд задач:

• Формирование гражданственности и национального самосознания, патриотических чувств, нравственной культуры.
• Приобщение воспитанников к общечеловеческим ценностям.

   Начинать лучше с формирования семейных ценностей, знакомства с историческими, культурными, национальными достояниями своей малой родины, Республики.

      По Указу Президента Республики Беларусь №247 от 20 июня 2018 года, в целях формирования активной гражданской позиции, сохранения историко-культурного и духовного наследия 2018-2020 годы объявлены Годом малой родины. Этому было посвящено множество образовательных мероприятий, которые прошли в тесном сотрудничестве с семьями воспитанников: создание картотеки  дидактических игр о родном городе, организация выставки «Я жыву ў Беларуі!», конкурс рисунков «Родной город», тематическое мероприятие «Символы Малой родины», виртуальное путешествие в деревенский дом «Бабулін куфэрак», проведение народных праздников «Калядкі», «Гуканне вясны» и др.

   Большое влияние на детей оказывает личность педагога. Никакие знания воспитателя не дадут эффекта, если он сам не будет вовлечен в процесс. «В воспитании все должно основываться на личности взрослого»,-писал К.Д.Ушинский,- Никакие Уставы и программы, никакой искусственный организм заведения, не может заменить личности в деле воспитания». Поэтому на протяжении учебного года уделялось большое внимание и работе с педагогами дошкольного учреждения. Вместе они изготавливали дидактические игры патриотического содержания, лэпбуки, составили каталог художественной литературы (рассказы, стихи, пословицы о войне, военных, о мире), медиатеку песен военных лет.  В преддверии праздника «Дня защитника Отечества» в учреждении дошкольного образования прошли развлекательные мероприятия с участием пап, где они вместе с детьми весело и задорно соревновались между собой. Также в рамках Дня Защитника Отечества была организована встреча с военнослужащим войсковой части д. Красное, который познакомил детей с военным обмундированием, атрибутами, рассказал о гордом звании «Защитник Родины», почему нужно проходить воинскую службу, как проходит обычный день в войсковой части, о видах воинских подразделений войск Республики Беларусь. Воспитанники учреждения дошкольного образования были под огромным впечатлением от встречи. Такие тематические праздники и досуги совместно с родителями воспитанников являются одним из важнейших условий нравственного патриотического воспитания ребёнка. Ведь первостепенную роль в воспитании у ребенка нравственно-патриотических чувств играют родители, которые своим примером должны показать ребенку, что такое чувство гордости за свою Родину, свою семью. 

   Но это ещё не всё. Впереди у нас запланированы тематические недели «Расскажите детям о войне», выставка «Открытка ветерану», конкурс чтецов на тему: «Мы о войне стихами говорим». В День Победы воспитанники совместно с родителями будут вручать жителям поселка праздничные открытки, изготовленные своими руками, запланировано проведения Дня Государственного Флага и Герба.  В мае запланированы семейные походы выходного дня по местам боевой славы.

     Таким образом, планомерная работа наших педагогов с семьями воспитанников способствует воспитанию будущих патриотов, заложив фундамент с детства, мы можем надеяться, что воспитали настоящего патриота, любящего свою Родину.

*приобщение детей к культурному наследию, праздникам, традициям, народно-прикладному искусству, устному народному творчеству, музыкальному фальклору, народным играм;

*знакомство с семьёй, её историей, родственниками, семейными традициями, составление родословной; с детским садом, его ребятами, взрослыми, играми, игрушками, традициями; с городом, селом, его историей, гербом, традициями, выдающимися горожанами, селянами прошлого и настоящего времени, достопримечательностями;

*проведение целевых наблюдений за состоянием объектов в разные сезоны года, организация сезонного земледельческого труда в природе, посев цветов, овощей, посадка кустов, деревьев и другое;

*организация творческой, продуктивной, игровой деятельности детей, в которой ребенок проявляет сочувствие, заботу о человеке, растениях, животных в разные сезоны года в связи с приспособлением к новым жизненным условиям и ежедневно, по необходимости.

Воспитание маленького патриота начинается с самого близкого для него - родного дома, улицы, где он живет, детского сада.

*Обращайте внимание ребенка на красоту родного города.

*Во время прогулки расскажите, что находится на вашей улице, поговорите о значении каждого объекта.

*Дайте представление о работе общественных учреждений: почты, магазина, библиотеки и т.д. Понаблюдайте за работой сотрудников этих учреждений, отметьте ценность их труда.

*Вместе с ребенком принимайте участие в труде по благоустройству и озеленению своего двора.

*Расширяйте собственный кругозор.

*Учите ребенка правильно оценивать свои поступки и поступки других людей.

*Читайте ребенку книги о родине, ее героях, о традициях, культуре своего народа..

*Поощряйте ребенка за стремление поддерживать порядок, примерное поведение в общественных местах.

     1. Приучайте ребенка бережно относиться к вещам, игрушкам, книжкам. Объясните ему, что в каждую вещь вложен труд многих людей. Бережному отношению к книгам, способствуйте развитию интереса к содержанию. Сходите с ребенком в библиотеку и посмотрите, как там хранят книги. Этот игровой прием "как в библиотеке" поможет приучить ребенка к бережному отношению к книге.

     2. Дети дошкольного возраста очень рано начинают проявлять интерес к истории страны, края. Если в городе есть памятники, организуйте к ним экскурсии и расскажите все, что вы знаете, о том, как чтят память погибших. По нашей стране и по всему миру можно совершать увлекательные путешествия по глобусу, картам и фотографиям.

     3. Если у ребенка есть строительный материал, можно предложить ему построить дом. Когда дом построен, поиграйте с ребенком в "новоселье", помогите разместить кукол, зайчиков, мишек. Посмотрите, прочно ли построен доим, красив ли, удобен ли для жилья.

     4. Воспитывайте у ребенка уважительно-бережное отношение к хлебу. Понаблюдайте за тем, как привозят  разгружают хлеб. Расскажите, как выращивают хлеб, сколько труда в него вложено, вместе с ребенком посушите остатки хлеба, сделайте сухарики.

     5. Расскажите ребенку о своей работе: что вы делаете, какую пользу приносит ваш труд людям, Родине. Расскажите, что вам нравится в вашем труде.

     6. Возвращаясь с ребенком из детского сада, предложите ему поиграть в игру "Кто больше заметит интересного?", "Давай рассказывать друг другу, кто больше заметит интересного на нашей улице". Я вижу, что машины убирают улицы. А что ты видишь? Игра учит наблюдательности, помогает формировать представления об окружающем. Дома предложите ребенку нарисовать, что больше всего понравилось.

     7. Любовь к Родине - это и любовь к природе родного края. Общение с природой делает человека более чутким, отзывчивым. Зимой на лыжах, летом на велосипеде или пешком полезно отправиться с ребенком в лес, чтобы полюбоваться его красотой, журчанием ручья, пением птиц. Воспитывая любовь к родному краю, важно приучать ребенка беречь природу, охранять ее. 

   Міні-музей «Беларуская хатка»

Патрыятычныя пачуцці, пачуцці любові да роднага краю і гонару а яго закладваюцца ў самім працэсе жыцця чалавека, які ажыццяўляецца ў рамках канкрэтнай сацыякультурнай асяроддзя. Вялікая ўвага цяпер надаецца музейнай педагогіцы, мэтанакіраванай працы з дзецьмі па фарміраванню ў іх першых пачуццяў грамадзянскасці і патрыятызму.

У 2011 годзе ў ДУА "Чысцінскі Яслі-сад №2 Маладзечанскага раёна" быў адкрыты міні-музей "Беларуская хатка".

З чаго ўсё пачыналася…

Міні-музей у дашкольнай установе нарадзіўся з невялікіх выстаў, прысвечаных прадметах побыту ў сярэдніх і старэйшых групах. Па меры назапашвання экспанатаў паўстала неабходнасць у аб'яднанні экспанатаў у адной экспазіцыі ў асобным памяшканні. Увесь калектыў дзіцячага садка актыўна збіраў экспанаты ў сваіх сваякоў і знаёмых. Паступова уцягнуліся ў гэтую справу бацькі. Пасля гэтага ўзнікла неабходнасць прывесці ўсё сабранае «багацце» ў належны выгляд. У выніку атрымалася ўтульная "Беларуская хатка". На дадзены момант аформлены разнастайныя экспазіцыі.

Накіраванасць міні-музея:

эстэтычнае, маўленчае, пазнавальнае, сацыяльна-маральнае і асобаснае развіццё.

Напрамак: Этнаграфія, Беларуская народная творчасць.

Мэта: адраджэнне ў выхаванні дзяцей дашкольнага ўзросту патрыятызму, як найважнейшай духоўна-маральнай і сацыяльнай каштоўнасці, з дапамогай выхавання любові да роднага краю; знаёмства з культурнымі традыцыямі беларускага народа, побытам, звычаямі, фальклорам, святочным календаром; фарміраванне ўяўленняў пра гісторыю ўзнікнення таго ці іншага прадмета, спосабу дзеяння з ім, пра тое, як змяніліся прадметы. Усведамленне сэнсу і значэння гістарычнай і духоўнай каштоўнасці музейных прадметаў.

Задачы:

уключыць дзяцей і бацькоў у творчы працэс па стварэнню і папаўненню міні-музея;
забяспечыць бяспечныя, псіхалагічна-камфортныя, эстэтычныя і здароўезберагальныя ўмовы;
спрыяць фарміраванню уяўленняў аб формах традыцыйнага сямейнага ўкладу;
арыентаваць сям'ю на сацыяльна-маральнае выхаванне дзяцей;
фарміраваць пачуццё любові да Радзімы на аснове вывучэння беларускіх народных традыцый;
раскрыць з дапамогай прадметаў, экспанатаў выставы, экспазіцыі ў даступнай форме унікальную гісторыю сваёй Радзімы.
знаёміць з беларускім народным фальклорам.
развіваць асабістыя якасці выхаванцаў сродкамі музейнай педагогікі.
выхоўваць беражлівыя адносіны да культурнай спадчыны сваёй краіны, развіваць пачуццё гонару за свой народ.
Дзейнасць міні-музея

у міні-музеі праводзяцца заняткі па маўленчым развіцці (Развіццё маўлення і культуры маўленчых зносін), эстэтычнаму развіццю, сацыяльна-маральнаму і асабістаму развіццю выхаванню і далучэнню дзяцей да нацыянальнай культуры Беларусі;
дзецям дазваляюць памераць лапці, пасядзець за калаўротам, разгледзець паблізу вышытую цацку - яны адчуваюць сябе датычнымі да працэсу і пачынаюць цікавіцца гісторыяй стварэння экспаната, лягчэй засвойваюць матэрыял.
Формы працы ў міні-музеі:

дзіця-экскурсавод (дзіця-апавядальнік на якасна лепшым узроўні засвойвае інфармацыю, а дзеці-слухачы ўспрымаюць словы свайго таварыша з вялікай увагай і аддачай);
спецыяльна арганізаваная дзейнасць (педагог тлумачыць сувязь якога-небудзь рамяства і жыцця людзей, стварэнне ў працэсе заняткі экспанатаў для музея).
Міні-музей размешчаны ў асобным памяшканні.

                                                                  Экспазіцыя «Покуць»

Ёсць у вясковай хаце месца, дзе пасядзець лічыцца за вялікі гонар. Покуць – так называецца гэтае пачэснае месца ў хаце, не забытае Богам.

Покуць спрадвеку ачышчала і ўзвышала чалавека, рабіла яго лепшым. Прыходзіла свята, Каляды ці Вялікдзень, і на покуці першы садзіўся гаспадар, а злева ад яго астатнія сямейнікі. Покуць – гэта кусочак храма ў хаце. Уверсе, пад самай столлю, вісяць абразы – з выявамі Ісуса Хрыста і святых. Яны маўкліваю малітваю асвячаюць хату і жыццё людзей у гэтай хаце.

Покуць прыгожа ўбіраецца. На абразы гаспадыня вешае ўзорныя ручнікі-набожнікі. На покуці мясціліся стол і лава. Стол выконваў ролю своеасаблівага хатняга алтара, таму ставіліся да яго з павагай і дапусціць на стол ката лічылася вялікім грахом, бо тут заўсёды знаходзіліся хлеб ды соль.

                                                                Экспазіцыя «Бабін кут»

Пры ўваходзе ў хату нас сустракае печ. Яна займала ў сялянскай хаце важнае і пачэснае месца. Абагравала хату, у ёй варылі ежу, на ёй спалі, адпачывалі, лячыліся.

Да печы адносіліся як да жывой істоты. Забаранялася ўжываць “у яе прысутнасці” грубыя, або непрыстойныя словы. “Няможна гэта казаць, бо печ у хаце”, “Сказаў бы, дык печ пачуе”, – так гаварылі нашы дзяды і прадзеды.

Каля печы знаходзіўся качарэжнік. Тут стаяў пячны інвентар: качарга, вілы, чапяла і абавязкова хлебная лапата (паказваем лапату). Лапата займала асобнае месца сярод хатніх рэчаў. Магчыма таму, што яна мела дачыненне да хлеба. Ёй надавалі ахоўную якасць: у час навальніцы, каб зберагчы свае будынкі ад маланкі, хлебную лапату выстаўлялі на двор.

Экспазіцыя " лялькі-абярэгі»

 Беларусь да часоў хрышчэння знакамітая паганствам. Чалавек пакланяўся розным багам, здзяйсняў магічныя рытуалы, верыў у дамавіка, злых духаў і іншую паскуддзе. У гэты перыяд людзі пачалі звяртацца да ахоўнай магіі. Сушылі спецыяльныя магічныя травы і загаворвалі прадметы. Асноўнымі варажэямі былі жанчыны, якія займаліся ўсім гэтым. Яны ж выраблялі лялькі-абярэгі. Лялькі рабіліся з тканіны, дрэва, саломы і нітак. Усе яны служылі дапамагаць і абараняць сям'ю і дом.

 Для современных детей Великая Отечественная Война это далёкое время, о котором они мало что знают. А ведь именно более 70-ти лет назад наши предки выиграли эту жестокую войну. Но это мы с вами знаем о войне из рассказов дедушек, бабушек, а вот как рассказать нынешнем детям дошкольного возраста, что такое ВОВ?

Видеооткрытка о войне для детей

Видеооткрытка о войне

Янка Купала і Якуб Колас – два шчырыя сябры, два волаты беларускай літаратуры, яе гордасць і слава. Іх вялікая дружба пачалася ў бурныя гады рэвалюцыі 1905 года, калі яны, маладыя і мужныя, упершыню выйшлі на літаратурную арэну, каб змагацца за свабоду і шчасце беларускага народа, якому яны прысвяцілі ўсё сваё жыццё… 
                                               
Кандрат Крапіва 
         У кожнага народа ёсць песняры, прарокі, што сілай свайго паэтычнага таленту вызначаюць не толькі шляхі развіцця роднай мовы, літаратуры, культуры, але і фарміруюць нацыянальную самасвядомасць, увасабляюць нацыянальную ідэю, даючы мэту і сэнс існавання не аднаму пакаленню. Яны становяцца сімваламі свайго народа. Для беларусаў такімі сімваламі з’яўляюцца Янка Купала і Якуб Колас. 
2012-ы — яшчэ адзін год, калі ў нашай краіне шырока згадваліся “круглыя” даты з дня нараджэння Янкі Купалы і Якуба Коласа і ладзілісь разнастайныя мерапрыемствы, закліканыя ўшаноўваць памяць гэтых творцаў. 130-годдзе з дня нараджэння пісьменнікаў адзначалася на дзяржаўным узроўні. Загадам Прэзідэнта быў зацверджаны план мерапрыемстваў, якія прайшлі ў Беларусі і за яе межамі пры ўдзеле творчай і навуковай інтэлігенцыі, вядомых дзеячаў культуры і мастацтва. 
        Юбілей народных паэтаў Янкі Купалы і Якуба Коласа шырока адзначаўся ў нашай краіне і па-за яе межамі. Янка Купала і Якуб Колас – гэта сапраўдны пачатак усіх пачаткаў у беларускай культуры, літаратуры і мастацтве. 
        Сярод мерапрыемстваў — стварэнне тэматычных літаратурна-мастацкіх зборнікаў і дакументальных праграм, правядзенне рэспубліканскага свята паэзіі, выданне кніг, прысвечаных жыццю і творчасці паэтаў, правядзенне капітальнага рамонту ў будынку музея Янкі Купалы і стварэнне ў ім новай экспазіцыі. 
Раз ад разу звяртаючыся да іх спадчыны, сучасныя дзеячы культуры, мастацтва, літаратуры не проста жадаюць у чарговы раз нагадаць пра тое, што вядома кожнаму беларусу яшчэ са школьных падручнікаў, але і цешаць сябе надзеяй адкрыць і сказаць нешта новае, патрэбнае ды важнае нам сенняшнім.

Вялікі сын полацкай зямлі Францыск Скарына сканцэнтраваў у сабе, з аднаго боку, усе дасягненні ўсходнеславянскай культуры, з другога боку, ён увасабляў сабою тып тытана эпохі Адраджэння. Яго можна параўнаць з такімі магутнымі постацямі, як Леанарда да Вінчы, Эразм Ратэрдамскі, Рафаэль. Сваім жыццём і дзейнасцю ён падвёў своеасаблівы вынік развіцця ўсходнеславянскай культуры за пяць стагоддзяў, што прайшлі ад прыняцця хрысціянства, і даў новы напрамак, які арыентаваўся на агульначалавечыя каштоўнасці.

Читать текст полностью